Zeilen naar de Oostzee

Reisblog 4:
Dag 14; zaterdag 13 juni 2015: Wangerooge – Cuxhaven:
Zeilen is nadenken; wat is de volgende stap? Ik ben het liefst bij eb aan de monding van de Elbe, maar ik moet bij hoog water Wangerooge voorbij. E.e.a. valt slecht te combineren. Bij Wangerooge is het om 9.44 uur hoog water. Meestal vertrek ik 2,5 uur voor hoog water; nu vertrek ik pas om kwart voor negen.
Na het ronden van Wangerooge kan ik na boei B4 de zeilen hijsen. Vier jaar geleden liep ik hier even aan de grond, twee jaar geleden stond er 3,7 meter, nu zelfs meer dan 5 meter. Ik had nog later kunnen vertrekken. Het staat op de zeekaart vermeld: Zeer veranderlijke dieptes!
Achtereenvolgens passeer ik de vaargeul naar de Jade en de vaargeul van de Weser. Met een sukkelgangetje en dat zou voor de verandering goed uitkomen; ik kom dan omstreeks eb aan bij de Elbe monding. Maar de wind valt totaal weg en ik moet de zeilen strijken. Nog geen vijf minuten later komt de wind uit een andere richting terug. En hoe, ik race nu naar de Elbe monding en kom er veel te vroeg aan.
Het gevolg is dat ik meer dan vier uur tegen de stroom moet varen. Tot 3 mijl stroom tegen! Vervelend!
In het begin helpen de zeilen nog goed mee, daarna komt er minder wind, vaar ik de wind dood en kan ik weer de zeilen strijken. Zo sukkel ik nog uren tegen de stroom in en het laatste half uurtje gaat het weer fiks waaien. Nu durf ik de zeilen niet meer te hijsen want men verwacht onweer met windstoten van 8 Beaufort. Dat is weer teveel van het goede.
Elbe Traffic geeft op kanaal 71 om het uur het weer en andere bijzonderheden door.
Kortom, ik kom erg moe aan in Cuxhaven. De Hafenmeisterin helpt me om half acht met het vastmaken.
Volgens het log heb ik meer dan 45 mijl afgelegd. Morgen vaar ik over de Elbe verder naar Brunsbuttel, daar begint het Kieler Kanaal.
Dag 15; zondag 14 juni 2015: Cuxhaven – Gieselausluis (Kieler Kanaal):

Volgens de hafenmeisterin is het tegen twaalven hoog water. “Als je om negen uur vertrekt dan ben je om ongeveer 12 uur bij de sluis van Brunsbuttel”.
Ik ging iets later weg want ik wilde eerst mijn benzinevoorraad aanvullen. Ik heb nu voldoende voor het gehele Kieler Kanaal. Nu had ik drie mijl stroom mee op de Elbe en onder grootzeil en fok ging het razendsnel. Snelheden tot 9 knopen over de grond! Om twaalf uur ben ik bij de sluis en kan tot mijn verbazing gelijk naar binnen. Soms moet je twee uren wachten op een lastige wachtplek op de Elbe.
Het kanaal is 96 Km lang. Dat is langer dan het Panamakanaal, dat kanaal heeft een lengte van 80 Km.
De Duitsers noemen het Kieler Kanaal het NordOstseeKanal; afgekort NOK. Langs het kanaal zijn voet-, en fietspaden. Tegen half vijf bereik ik het Gieselaukanaal. Daar is een goede gelegenheid om af te meren. Het is er erg rustig, je hoort de vogeltjes fluiten. Ik zag trouwens een ree bij het NOK.
Over het NOK varen grote zeeschepen; ze kunnen precies onder de hoge bruggen door. Ze besparen ongeveer 250 Mijl die ze anders rondom Denemarken zouden moeten afleggen. De grote schepen passeren je op kleine afstand.
In het NOK wordt gevist op de wolhandkrab. Het dier hoort er eigenlijk niet en is waarschijnlijk met een ballasttank van een zeeschip meegekomen. De vissers hebben er een grote hekel aan. Op eentje na, hij heeft ontdekt dat de Chinese inwoners van Kiel en Cuxhaven er dol op zijn.
Het kanaal is eentonig om te bevaren; zeilen mag, maar de motor moet meedraaien. Vandaag kwam de wind van voren en was het bijzetten van de fok niet mogelijk.
Morgen ga ik door naar Kiel, nog 56 Km. Gelukkig kan ik mijn I-pod weer gebruiken zodat ik het geluid van de motor minder hoor. Als het sluizen snel verloopt ga ik waarschijnlijk door naar de jachthaven van Strande. Er is een brandstofponton in de haven en de supermarkt is op geen 100 meter afstand.
Als er een groot schip door het NOK gaat wordt het water even uit het kanaaltje gezogen waar ik nu lig. De Almare gaat dan een flink stuk naar beneden en weer terug naar zijn oude positie. De eerste keer is dat een rare gewaarwording.
Ik moet stoppen, de accu van de laptop is bijna leeg. Ik heb hier geen walvoeding.
Dag 16; maandag 15 juni 2015: Gieselau sluis (Kieler Kanaal) – Wendtorf:
Bij de Gieselau sluis is wel een toiletgebouw, maar geen douches. Hoewel het een mooi plekje is om er te overnachten is er verder niets te beleven. Ongeveer 9 uur begin ik aan de eentonige reis over het Kieler Kanaal. De omgeving is niet lelijk, bos aan weerszijden, fietspaden, wandelpaden. Er staan veel campers. Voor de verandering fotografeer ik de bruggen. Ze zijn erg verschillend. Onder één brug hangt een “pontje”. Het lijkt me meer een toeristische attractie dan een pont. Zelfs auto’s gaan mee.
Om een beetje meer vaart te krijgen hijs ik de fok wanneer dat mogelijk is. Als de wind na een bocht van voren komt moet ik het zeil weer strijken. Ik ben de enige die een zeiltje bijzet. Op de motor vaar ik meestal 5 knopen, met de fok is de snelheid tot 0,5 mijl sneller. Je merkt het ik spreek over knopen en (zee)-mijlen, het is allemaal één pot nat. Waarom schakelt men niet over op kilometers?
Om drie uur nader ik de sluis van Kiel (Holtenau) Op een kilometer afstand hoor ik via marifoonkanaal 12 dat de sportboten in de sluis mogen en aan de stuurboordzijde moeten vastmaken. Door meer snelheid te maken (7,2 Mijl) kan ik als één van de laatste schepen de sluis in. Mazzel want ze kunnen je hier soms tot twee uur laten wachten.
Je moet hier je schip eventjes verlaten om voor de doorgang door het kanaal te betalen. Voor mijn scheepje (lengte 7,6 meter) betaal ik E12,-. Het tarief is al jaren lang hetzelfde.
Eerdere jaren kon ik Jachthaven Strande scherp aan de wind zeilend via een ondiepte bereiken. Nu staat de wind niet goed, ik kan Strande slechts via een omweg bereiken. Daarom besluit ik Strande links te laten liggen en naar Wendtorf aan het eind van de Kieler Förde te zeilen. Daar is de jachthaven goed te bezeilen.
Ik moet dan morgen wel op de fiets om benzine te kopen.
Om ongeveer half vijf leg ik vast in de jachthaven van Wendtorf en meld me bij de (assistent)-havenmeester. Tot mijn verbazing word ik in het Nederlands aangesproken, de man komt oorspronkelijk uit Puttershoek en woont al 10 jaar in Flensburg. Zijn Nederlands is al een beetje roestig.
De supermarkt in Wendtorf is tot 7 uur open, ik heb voldoende tijd om proviand te halen.
In Wendtorf is niets te beleven. De helft van de woningen zijn vakantiehuizen. Waarschijnlijk is het ’s winters een dode boel. De jachthaven is netjes maar de “boulevard” ernaast lijkt op een bouwplaats.
Morgen zeil ik op de Oostzee; doel Grossenbrode Fähre, dicht bij de toegangsbrug naar het eiland Fehmarn.
Dag 17; dinsdag 16 juni 2015: van Wendtorf naar Wendtorf:
De meeste havenmeesters zijn leugenaars. Het tankstation in Laboe is op een afstand van 3 kilometer beweert hij. In werkelijkheid was het meer dan 5 kilometer. Maar je ziet wel iets van de omgeving.
Om 11 uur kan ik vertrekken. Daarvoor moet ik de palen van de box waarin ik lig iets uit elkaar duwen, de Almare was iets te breed voor deze ligplaats. Zelfs de stootwillen moesten eraf.
Daarna begint een fantastische zeiltocht op de Oostzee. Ik ben drie uur onderweg en ongeveer twee uur voor de volgende jachthaven: Grossenbrode Fähre. Maar dan is het met de pret gedaan, Ik word gewaarschuwd; ik vaar door het schietgebied. Scheisse! Ik krijg het bevel om terug te keren; westwaarts waar ik vandaan kom. Via kanaal 11 hoor ik dat ze de Wasserschutzpolizei oproepen als ik doorvaar.
Via gele boeien kan ik het gebied omzeilen maar daarvoor is het nu te laat. Ik besluit terug te keren naar Wendtorf. Daar zakt je broek van af!
De weg terug lijkt bezeild zegt mijn GPS, maar er zit nog een landtong tussen. Ik moet een paar keer overstag. Om zes uur lig ik weer op dezelfde te nauwe ligplaats. Het ligt er erg rustig en met de kop van de Almare in de wind. Er volgt een grote schoonmaak want er is een beetje benzine gelekt en dat stinkt. Ik vermoed dat de benzinetoevoerleiding moet worden vernieuwd.
Het schietgebied is de gehele week Sperrgebiet. In het weekend wordt blijkbaar niet geschoten, dan mag je er wel door. We hebben het duidelijk bekendgemaakt zeggen de Behörden. Er werden meer schepen gewaarschuwd. Morgen omzeil ik het gebied, langs de gele boeien. Naar mijn schatting is het dan een afstand van 40 Mijl in plaats van 25.
Mijn broek zakt werkelijk af. Niet door tegenslag, maar omdat ik afval. Ik denk dat ik een kilo kwijt ben door al mijn inspanningen. Er mag nog meer af. De vorige vakanties was ik 4 tot 6 kilo afgevallen.
Het wordt koud, ik zoek mijn slaapzak op.