Zeilen naar de Oostzee

Reisblog 3:
Dag 8; zondag 7 juni 2015: Birdaard – Lauwersoog:
Om 9 uur is de brugwachter bereid de brug te openen. Daarna gaat het op de motor en de fok richting Dokkum. Langs deze route kan niet meer worden getankt, dat gaat slechts in Lauwersoog zegt de brugwachter van de eerste brug van Dokkum. Maar hij herstelt het: Ga vastmaken na de laatste brug van Dokkum en loop ongeveer 300 meter, daar is een tankstation. Weer 2 jerrycans gevuld.
Voor iedere brug moet ik de fok strijken en daarna weer hijsen. Mijn automatische piloot is daarbij mijn beste vriend. Ik moet echter blijven opletten want hij kan soms van de koers afwijken.
De bruggen onderweg en ook de sluis naar het Lauwersmeer werden vlot bediend.
Op het Lauwersmeer kon weer ouderwets worden gezeild. Onder grootzeil en fok, met de buitenboordmotor opgeklapt haal ik snelheden van meer dan 6 mijl.
Om half twee kan ik door de sluis naar Lauwersoog; ik ben nu eindelijk op zout water. Op dat moment is het een uur voor hoog water. Te laat om nog over het Wad naar Borkum te zeilen. Morgen is het hoog water om 15.26 uur. Ik wil dan om 13.00 uur vertrekken.
In Birdaard verzorgt de gemeente de internetverbinding. In Lauwersoog heeft restaurant Vlierzicht een hotspot. Het lukt me echter niet om verbinding te maken. Dat was ook voorgaande jaren het geval.
De sluiswachter lijkt een spraakgebrek te hebben. Zijn instructies komen erg slecht door. Komt het door de geluidsinstallatie of door de wind?
Tegen vieren kwam Maaike naast me vastmaken. Zij zeilt ook solo. Ik had net een kop soep klaargemaakt en bood het haar aan. Zij kwam bij mij aan boord met een fles “zeilers”-bitter. Ze wil naar de Oostzee, zeilt voor het eerst solo en vroeg honderduit.
Het was een fijne, zonnige dag waarop ik een groot stuk kon zeilen. ’s Avonds koelt het erg snel af.
Om in beweging te blijven fiets ik een rondje door de vissershaven.
Morgenvroeg ga ik naar de supermarkt om proviand in te slaan en ik zorg dat mijn brandstofvoorraad weer optimaal word.
Dag 9; maandag 8 juni 2015: Lauwersoog – Borkum:
Vroeger was er een klein supermarktje in de buitenhaven van Lauwersoog. Had niet genoeg klandizie en is daarom gestopt. Nu rijd ik op mijn vouwfietsje naar de Binnenhaven. Daar zijn drie jachthavens en er is een groot bungalowpark. Genoeg klandizie voor een ander supermarktje.
In de vissershaven kan worden getankt. Op de Duitse Waddeneilanden kun je slechts tanken op Borkum en Norderney. De andere eilanden zijn autofrei, zelfs de bewoners mogen er niet autorijden.
Om 13.00 uur start ik de motor en vaar uit de haven. Direct daarna kunnen de zeilen worden gehesen. Er staat een fikse zeilwind; windkracht 5. Soms is de koers ongunstig (teveel aan de wind) dan helpt de motor eventjes mee. Eigenlijk gaat het me soms te snel. De hoogste snelheid was 6,7 mijl. Bij die snelheid wil je de grond niet raken. Ik heb de kiel omhoog gedraaid tot een diepgang van 1,25 / 1,3 meter. In het begin geeft de dieptemeter 1,3 meter aan en raakt de kiel verschillende keren de bodem. Niet fijn, maar ook niet gevaarlijk; de kiel sliert dan over de bodem. Maar je mag hier niet van de koers afwijken en op een zandbank stoten. Die ervaring had ik op een vorige reis.
Deze route heb ik nog nooit zo snel gezeild, om 18 uur kan ik de Almare vastmaken.
Morgen is het pas om 16.52 uur hoog water. Ik kan volgens mijn berekening om half drie vertrekken naar Norderney.
Morgenvroeg kan ik een fietstochtje maken over Borkum. Het oostelijke deel van het eiland vind ik niet interessant, daarom fiets ik naar het westelijk deel. Langs het wad, door het bos naar het stadje Borkum en daarna langs het noordelijke strand en het bos terug naar de jachthaven.
Deze jachthaven (Baalmann of Port Henry) staat bekend om zijn oude steigers. Van voor de oorlog lijkt het. In alle jaren dat ik hier kom is er niets veranderd, zelfs de havenmeester niet.
Er is geen internetverbinding. Dat is lastig want ik haal o.a. de weerinformatie via het internet.
Dag 10; dinsdag 9 juni 2015: Borkum – Norderney:
Ik heb een halve rustdag, mag uitslapen want ik kan pas na half drie vertrekken.
Naar Borkum gefietst. Ik wil naar een apotheek om iets tegen een koortslip te kopen. Een koortslip krijg je door overmatige blootstelling aan de zon en ook stress kan een oorzaak zijn. Ik heb wel iets aan boord om mijn lippen te beschermen. Het heeft niet echt geholpen. Nu wil ik iets om het te behandelen.
Je kunt op Borkum ook met de eilandtrein reizen. Deze trein brengt de toeristen van de Veerhaven naar het centrum van Borkum. De trein stopt echter niet bij de jachthaven.
Om 2 uur ben ik terug op de Almare. Tijd voor de lunch en om de Almare zeilklaar te maken. Voor meer dan de helft van de route is de wind gunstig. Het zicht is uitstekend. Geheel anders dan twee jaar geleden, toen was het zicht erg slecht en had ik niet moeten uitvaren.
Onder Borkum raakt de kiel de grond. De dieptemeter geeft 1,3 meter aan. Nadat ik de kiel nog 40 omwentelingen omhoog heb gedraaid kan ik de weg vervolgen. Met elke omwenteling m.b.v. de lierhendel gaat de kiel 4 mm omhoog. Ik denk dat de diepgang van de Almare nu ongeveer 1,2 meter bedraagt.
Dat klopt want de dieptemeter geeft nog een aantal keren een diepte aan van 1,2 meter.
Daarna kan er worden gezeild! En hoe, een stevige wind en stroom mee geeft snelheden van meer dan 6 mijl. Bij het tweede wantij ten zuiden van het eiland Juist staat er voldoende water. Bij het laatste deel voor Norderney helpt de motor een beetje mee omdat de wind net iets te ongunstig staat.
Voor 7 uur kan ik de Almare vastmaken in de jachthaven. Dan moet er nog heel wat worden gedaan: walstroom aanbrengen, vallen vastmaken (mogen niet tegen de mast klapperen, anders slaap je niet) de vouwfiets uit de kajuit tillen, melden bij de havenmeester en daarna het eten klaarmaken. Gebakken aardappelen met sla en een gehaktbal. Ik had meer gehaktballen moeten kopen in Lauwersoog!
Intussen is het tegen elven. De foto’s wil ik nog in de computer zetten.
Uit het havenkantoor heb ik de Sejlerens uitgave voor Duitsland meegenomen. Wordt door een Deense uitgever uitgegeven en gratis verspreid. Er staat veel nuttige informatie in over de jachthavens. Er staat ook informatie in over Polen en Litouwen. Voorlopig heb ik voldoende leesvoer.

Dag 11; woensdag 10 juni 2015: Norderney – Langeoog:
Het is vandaag om 18.15 uur hoog water. Ik kan pas tegen vieren vertrekken en heb dus weer een halve rustdag. Op de fiets verken ik Norderney. Ik ken het eiland van voorgaande jaren. Het is niet mijn favoriete eiland. In het hoogseizoen komen er veel jongeren en komt er veel herrie uit de Bierstuben. Nu zie je veelal ouder publiek. Het hele eiland lijkt een Kurort; je ziet er veel klinieken. In het centrum koop ik een Brötchen Krab. Het is verwarrend want de Duitse Krab heet bij ons garnaal.
Kort voor mijn vertrek met de bemanning gesproken van de Passepartout. Zij blijven een dag langer liggen. We maken soortgelijke tochten, ze waren ook op de Kanaaleilanden en de Isles of Scilly.
Om kwart voor vier gooi ik de trossen los en vertrek. Al in de haven hijs ik het grootzeil en de motor kan direct na de haveningang worden gestopt. Ik hijs de fok niet want er staat veel wind; windkracht 5! Nu hoef ik niet op het voorschip. Ik voorkom er ook mee dat ik te snel zeil. Snel zeilen is leuk, maar niet als je op het ondiepe wantij de prikken moet volgen. Je wilt niet dat het te ondiep wordt.
Het wantij is dat deel van de zee waar de vloedstromen rond een eiland elkaar bereiken. Het is het ondiepste deel. Omdat de plaats ervan veranderlijk is heeft men er geen boeien gelegd maar wilgentakken geplaatst. Deze zijn gemakkelijker te verplaatsen.
Om kwart voor zeven kan ik vastmaken in de jachthaven van Langeoog.
Ik had gepland om naar Helgoland te zeilen, maar deze plannen moet ik laten varen. De wind staat niet goed. De wind komt uit het noordoosten en dat is de koers naar Helgoland. Nu wordt de volgende bestemming Wangerooge. Het tij is erg ongunstig. Of ik vertrek om 5 uur morgenvroeg, of na 5 uur ’s middags.
Dag 12; donderdag 11 juni 2015: Langeoog – Wangerooge:
Weer een gedeeltelijke rustdag. Ik maak een lange fietstocht over het gehele eiland. Eerst oostwaarts, op dit deel van Langeoog was ik nog niet. Langeoog doet zijn naam eer aan, het is een lang eiland. Vooral als je tegen de wind in moet fietsen. De Kurtax wordt goed besteed, je hebt er mooie fietspaden.
Langs de duinen teruggefietst naar het centrum en daarna naar de westkant van het eiland.
Op een bepaald moment fiets ik over de resten van de Atlantikwall. Een erg brede strook beton, kilometers lang. Daar waar vroeger kanonnen stonden zijn nu plantenperkjes.
E20,- borg terugontvangen voor de elektronische toegangskaart voor de wasruimten en daarna de Almare vaarklaar gemaakt. Ik vertrek om 17.15 uur uit de haven. Op de motor vanwege de windrichting. Slechts een klein gedeelte kan er worden gezeild. Ik vaar over het wantij van Langeoog waar ik op een bepaald moment een diepte meet van 1,3 meter. Op het tweede wantij onder Spiekeroog staat er meer water.
Men stuurde me via de prikken over een andere route dan ik had voorbereid. Via de genummerde boeien die daarna volgden wist ik weer waar ik me bevond. Het Duitse Wad is niet breed, je kunt dus steeds het vasteland en de eilanden zien en je goed oriënteren. Maar de zandbanken direct onder het wateroppervlak zie je niet.
Iets na achten kan ik vastmaken bij de Wangerooger Yachtclub. Er is een andere havenmeester. De oude havenmeester ving garnalen met zijn kleine bootje en verkocht garnalen broodjes en garnalensoep. De nieuwe havenmeester maakte een schnitzel voor me klaar mit Kartoffelsalat; ik hoef dus niet meer te koken.
Ik blijf hier twee nachten want dat komt goed uit met het getij. Ik kan nu zaterdagmorgen vertrekken naar Cuxhaven.
Dag 13; vrijdag 12 juni 2015: Wangerooge:
Een welverdiende rustdag. Ik had vanmorgen erg vroeg kunnen vertrekken maar dan had ik slechts de jachthaven gezien. Nu kan ik over Wangerooge fietsen.
’s Morgens eerst uitgeprobeerd of ik een hapjespan met rooster erin als oven kan gebruiken. Dat lukte, de broodjes smaakten bijna als thuis. Mocht ik onderweg geen brood kunnen kopen heb ik nog meer ovenbroodjes aan boord. De volgende keer wil ik proberen een pizza te verwarmen.
Tegen de middag naar het dorp gefietst. Ook hier kun je de reis met de Inselzug maken, maar deze rijdt slechts as de veerboten met hoog water zijn gearriveerd. De terugreis is daarom lastiger.
Wangerooge is niet veel veranderd. Jammer dat het ijszaakje op de boulevard er niet meer is. Een aardige mevrouw maakte er ijs naar keuze; meestal met een drankje er door. Ze gaf er exotische namen aan. Nu moest ik volstaan met een Magnum.
Op de Duitse Waddeneilanden zegt men MOIN MOIN als begroeting. Het begon eigenlijk al in Lauwersoog, echter daar is het slechts Moij. Als geboren Grunniger kan ik het platt Duutsch goed volgen.
Morgen wil ik naar Cuxhaven, een lastige route. Eerst rondom Wangerooge, dan steek ik de Jade over (de toegangsweg voor de olietankers naar Wilhelmshaven), daarna volgt de oversteek van de Weser (de toegangsweg voor de grote schepen naar Bremen en Bremerhaven), dan volgt de Elbe-monding. De laatste is de toegangsweg voor Cuxhaven, Kieler Kanaal en Hamburg. De moeilijkheid is dat ik niet te vroeg bij de Elbe-monding moet arriveren. De stroming van de Elbe staat dan nog naar buiten en dat geeft ruw water.
Volgens windfinder is de windrichting morgen gunstig.
Jammer, ik kan ook op Wangerooge geen internetverbinding maken. Ik zal een deel van het thuisfront bellen dat alles wel is aan boord. Het weer is tot nu goed; ’s avonds koelt het wel snel af.
Intussen ben ik in Cuxhaven!