Zeilen naar de Oostzee.

REISBLOG 21:
Dag 104; vrijdag 11 september 2015: Amsterdam – Scheveningen:
De kruidenier Dirk van der Broek is naast de jachthaven en ook het tankstation is dichtbij. Na de boodschappen en het tanken kan ik om 10 uur weer verder varen. Over het IJ en verder over het Noordzeekanaal. De wind is goed, je kunt een voorzeil hijsen maar ik doe het niet want dat ontneemt je het zicht naar voren en het is druk op het Amsterdamse water.
Halverwege het Noordzeekanaal haal ik Martijn in. Zondagmorgen om half elf zal hij zijn tocht op het strand van Scheveningen (naast de pier) eindigen. Het laatste stuk zal hem geen problemen opleveren, volgens mij.
Om 1 uur bereik ik de Zuidersluis bij IJmuiden en kan direct naar binnen. Direct na de sluis gaan de zeilen omhoog en kan er weer op zee gezeild worden. Het weer en de wind is goed. Hoewel, er is nog tegenstroom. De gps zegt dat ik pas om 11 uur vanavond in Scheveningen zal aankomen. Dat is niet de bedoeling daarom wordt later de motor gestart. Al motor-zeilend bereik ik iets na zevenen de jachthaven van Scheveningen. Moe, maar tevreden; ik ben bijna thuis. De laatste dagen was ik lang onderweg en maakte veel mijlen. Ik kan morgen verder maar moet dan vroeg opstaan. Dat stel ik liever uit tot zondag, morgen neem ik een rustdag!
Nu is het kwart over elf, mijn ogen vallen bijna dicht, ik sluit de laptop en zoek het vooronder op.
Dag 105; zaterdag 12 september 2015: Scheveningen:
Ik had de krant van donderdag en vrijdag nog niet gelezen. Daarvoor had ik nu wel tijd. Boodschappen gedaan en voor de laatste keer deze vakantie benzine gehaald. En weer een krant gekocht, de dikke Volkskrant van zaterdag. Wat het Nederlandse nieuws betreft ben ik weer bij.
Verder een paar kleine bootklusjes gedaan. De hoofd marifoon werkt weer. De windmeter wil nog niet meewerken. Ik kan echter ook zonder.
Morgen vaar ik naar Stellendam, wellicht een stukje verder en maandag verwacht ik weer op mijn vertrouwde ligplaats te liggen in Numansdorp. Waarom betaal je eigenlijk liggeld als je er 3,5 maanden niet ligt?
Vanaf dinsdag gaat het vreselijk hard waaien. Daar heb ik dan geen last meer van.

Dag 106; zondag 13 september 2015: Scheveningen – Numansdorp:
Ik had de wekker op kwart voor zeven gezet maar werd een uur eerder wakker. Het gevolg is dat ik de haven van Scheveningen al om half acht verlaat. Het is net licht geworden.
Bij mijn voorbereiding had ik er niet op gerekend dat ik de terugreis via de Noordzee moest maken.
De ravage bij de brug bij Alphen aan de Rijn is nog lang niet opgeruimd. De Noordzeekaart heb ik thuis liggen. Ik vind een aantal waypoints terug in mijn oude en nieuwe gps. Ik heb de route meerdere keren gevaren. Van IJmuiden naar Scheveningen was gemakkelijk; je volgt de kustlijn tot je voorbij de pier van Scheveningen komt. Vanaf dat punt zie je de haveningang van Scheveningen.
Het punt waar je moet melden als je de Maasmonding passeert stond ook in mijn gps. En de boei SG5 (Slijkgat 5) van waar je de boeien van het Slijkgat kunt volgen naar de sluis van Stellendam. Van het Haringvliet heb ik nooit een kaart gehad; ik ken het water daar goed.
Toch was het eventjes lastig na de Maasmonding. Ik dacht dat ik er voorbij was. Maar de zeeschepen die uit het zuiden komen gaan vlak langs de tweede Maasvlakte. Daar waar ik richting het Slijkgat ging. Eén zeeschip maakte het me moeilijk. Hij veranderde van koers (ik zag zijn stuurboordkant) en ik dacht mijn weg langs de Maasvlakte te kunnen vervolgen. Maar plotseling veranderde het schip weer van koers. Nu zag ik zijn bakboordkant. Ik heb me daarna gericht op zijn achterschip waardoor ik tussen twee zeeschepen door ging. Geen van de schepen had last van me. Ik had er niet mee gerekend dat deze schepen zo dicht langs de Maasvlakte zouden varen.
Naar boei SG5 moest ik aan de wind varen en de wind werd heftiger. Toch lastig als je de koers niet kunt handhaven. Je komt meer oostelijk uit en de diepte wordt minder en minder. Van boven de 10 meter naar 2,7 meter. Maar daar zag ik de boeienrij al richting Stellendam. Toch gek, op weg naar deze boeien had ik een diepte van 2,7 meter en naast de boei (tussen rood en groen) was het maar 2,3 meter!
Ik kon direct de sluis bij Stellendam naar binnen, voor mijn kleine scheepje hoefde zelfs de brug aan zeezijde
niet geopend te worden.
Op dat moment was het nog voor enen. Ik besloot door te varen naar Numansdorp want vanaf morgen wordt er veel wind voorspelt. Voor donderdag geeft Windguru windvlagen aan tot 44 KN/h.
Ik ben blij dat de Almare nu veilig in de haven ligt.
Ik blijf vannacht aan boord slapen. Morgen maak ik schoon schip, fiets daarna naar Klaaswaal om de auto te halen en haal alle spullen weer van boord. Wil de auto starten na 3,5 maand stilstand?
Daarna haal ik proviand voor thuis en kan het dagelijkse leven weer beginnen.

Het was een mooie tocht waarin ik kennis maakte met Polen, Litouwen, Letland, Estland en Äland waar ik nog niet eerder was. Wat tegenviel waren de grote dag afstanden van de ene naar de andere haven en de totale duur van de tocht. Ik was graag overal een dagje langer gebleven. Ook kun je deze tocht beter met de klok mee varen omdat je overwegend noordwesten wind hebt. Nu moest ik van Finland naar Zweden veel van de motor gebruik maken.
Bovendien had ik graag Gotland willen bezoeken. En nogmaals naar Helgoland gevaren. Op de terugweg had ik Spiekeroog, Baltrum en Juist weer eens willen bezoeken. Maar dat is niet te doen bij windkracht 6 – 7 uit het westen. Zelfs de veerschepen naar Helgoland voeren niet uit. Jammer dat het zeilseizoen zo kort is.
Suggestie voor een volgende tocht zijn welkom. Ik denk echter dat ik een mooi weer zeiler word.
Dag 107; maandag 14 september 2015: Numansdorp:
Goed geslapen op mijn eigen ligplaats. Na de douche en het ontbijt kan het opruimen plaatsvinden.
Daarna bevrijd ik de fiets van 3.5 maand onkruid en fiets naar Klaaswaal. Daar neem ik de post door. Voorlopig heb ik weer voldoende leesvoer: 3 x het blad Zeilen, 3 x de Waterkampioen, 2 digitale gidsen etc..
De auto wil nog starten na 3,5 maand stilstand. Twee keer laad ik een kar vol en breng alles naar de auto.
Als ik alles heb uitgeladen merk ik hoe moe ik ben. Al met al was het een inspannende vakantie met bijkomend voordeel dat ik 7 (zeven!) kilo ben afgevallen.
NB: Het gemiddelde brandstofverbruik van de buitenboordmotor was 4,85 liter per dag. Ik vind het veel, want ik wil zo veel als mogelijk zeilen.

For the four Danish people (I only remember the name of Jette Jensen) who saved me out of the water near Tallinn and the German and Swiss people I met on my trip (Klaus Brehme and friends; Johannes Krees and Renate Eisenhawe; Hans und Monica Baumgartner):
I returned save to Holland. It was not an easy trip, there was a lot of wind at the end. Even the 4 ferries to Helgoland did not sail out. It was impossible to return via Cuxhaven to Wangerooge.
After the Kieler Canal I travelled via Otterndorf where I lowered my mast. I continued my way via the Weser, Küstenkanal, Ems-Dortmund Canal, the Rütenbrock Canal (Haren Ems) to the new Veenvaart route through Holland. In Genemuiden at the beginning of the IJsselmeer it was possible to put my mast upright again. The standing mast route was closed due to an accident with two building cranes at Alphen aan de IJssel.
I sailed via Amsterdam, IJmuiden, Scheveningen, passed the Maas Entrance at Hoek of Holland and entered the Haringvliet (Stellendam). At that moment I was in my own sailing aerea and ended my voyage at Sunday the 13 th. In Numansdorp.
Thanks for the pleasant moments with you all!!

Nico de Vries
nico@de-vries.net