Zeien naar de oostzee.

REISBLOG 9:
Dag 41; vrijdag 10 juli 2015: verwaai dag in Pavilosta:
Het heeft de gehele nacht geregend, het luikje in het voorschip moest dicht. Bij het opstaan regent het nog en de temperatuur is 12 graden. Bijna winterse omstandigheden. Als het even droog is doe ik de boodschappen bij de plaatselijke supermarkt “TOP”. Het is een verrassend grote winkel met een erg ruime sortering. In de winkel spreken ze geen Engels of Duits maar ze weten me wel te zeggen waar de eieren liggen. En, ze verkopen er zelfs Jägermeister! Vanwege de regen veel binnen gebleven en nog een beetje opgeruimd en gelezen. Stomme spelletjes gedaan op het tablet en de computer. In de namiddag afgerekend met de havenmeester. E 33,-. 10 Euro per nacht en 3 voor het gebruik van de wasmachine en de droger.
’s Avonds nog een kleine wandeling gemaakt en gesproken met een jongedame uit Riga. Zij was met twee vrienden aan het surfen in de branding. Ze sprak erg goed Engels.
Vanwege het slechte weer geen enkele foto gemaakt.
Dag 42; zaterdag 11 juli 2015: Averij:
Na drie dagen in dezelfde jachthaven wil je weer verder. Volgens Windguru en Windfinder kan het; maar de Deutsche Wetterdienst zegt windkracht 5 en 6. Ik ben eigenwijs en vertrek toch naar Ventspils.
Binnen de pieren maakt de Almare al rake klappen op het water. Na 500 meter buiten de pier zie ik dat de staaldraad van de strijkinrichting los hangt. Dat leek me in eerste instantie niet zo erg. Maar de strijkinrichting is bevestigd onder de zaling en aan het zelfde punt is ook een deel van de verstaging bevestigd. Alleen de hoofdstagen houden de mast nog overeind. De ondersteuning naar halverwege de mast ontbreekt. Normaal kun je dan nog op de motor doorvaren maar bij deze wind en met hoge golven na drie dagen veel wind, dat wordt te veel. Als ik naar het bewegen van de mast in de mastvoet kijk krijg ik het benauwd en maak rechtsomkeert naar Pavilosta. Daar maak ik weer op de zelfde plek vast.
Het blijkt dat de M8 bout die door de mast is gemonteerd en de strijkinrichting en de hulpstagen aan de mast verbinden is gebroken.
Met behulp van twee Letten die nauwelijks Engels spreken strijk ik de mast. Dat gaat moeilijker dan normaal want de strijkinrichting mist immers. Het gaat maar net goed, de mast maakt een rare zwieper in de mastvoet. De Letten letten wel op maar begrijpen er geen snars van wat ik hen uitleg.
Hoe kom je in een dorp als Pavilosta aan een RVS M8 bout van de goede lengte en aan twee moeren?
Ga maar naar Liepaja zeggen ze, daar kun je het kopen. Zijn er vissers die toevallig een bout hebben?
Het jaarlijkse vissersfeest wordt echter deze dag gevierd, de vissers hebben slechts aandacht voor hun zaken. Met het vissen wordt niet veel verdiend, maar met gasten door de haven varen tijdens het vissersfeest is lucratief. Zelfs de plaatselijke zeilers doen er aan mee. Ze hebben net als de vissers berkentakken op hun boot bevestigd. Het zal wel een oud gebruik zijn. Ook de Duitse Wolfgang vaart met zijn zeilboot mee en heeft net als de vissers geen tijd voor mij. Hij kan wel voor een bout zorgen, maar pas morgen, ik moet ook met gasten varen zegt hij. Er zijn veel mensen die wel willen helpen maar niet kunnen helpen.
Uiteindelijk is het toch Wolfgang die de oplossing brengt. Hij heeft met de hoofdhavenmeester contact opgenomen en die heeft zowaar twee M8 bouten. Geen RVS. Eentje is niet geschikt maar de tweede past net. Met één moer, een tweede als contramoer past er niet meer op. Maar ik ben geholpen!
Nu moet de mast weer overeind. De vissers maken met hun schepen veel golfslag. Ik wil een rustig moment afwachten. Dat komt aan het eind van de middag. De kanoverhuurder is bereid eventjes te helpen en binnen tien minuten staat de mast weer op zijn plek. Daarmee is het werk nog niet gedaan; de stagen moeten worden gespannen. De giek moet weer worden gemonteerd, etc..
Daarna kan ik probleem twee aanpakken. Door de klappen die de Almare op het water maakte is er weer lekkage ontstaan in het vooronder. Er komt veel water naar binnen zodat ook de kajuitvloer deels onder water staat. Het lijkt daardoor of er meerdere lekken zijn maar dat is gelukkig niet het geval.
Met behulp van de rest van een polyester reparatiesetje (matjes, hars en harder) weet ik de lekkage in het voorschip aan bakboord gedeeltelijk te stoppen. Door de druk van het binnenkomende water werkt de reparatie niet 100%. Omdat de hars op is breng ik nog een laag kit aan. Dat helpt, maar nog steeds dringen er vele druppels door. Morgen breng ik nog enkele lagen aan en ik hoop dat het daarna droog blijft.
Tussen alle werkzaamheden door toch nog foto’s gemaakt van het vissersfeest.
Intussen is het na half twaalf; tijd om het vooronder op te zoeken. Daar kan ik boven het lek slapen.
Dag 43; zondag 12 juli 2015: Averij:
Vele druppels maken een grote plas in het vooronder. Ik maak een hoosvat van een grote colafles en schep 1,5 emmertjes water uit het voorschip. Ik maak de oude laag kit zo droog als mogelijk en breng een nieuwe laag aan. Dat herhaal ik vele keren.
Tussendoor ga ik naar de supermarkt, maak een wandeling over het strand en door het dorp. Ik ben hier nu vijf dagen, sommige mensen kennen me al. Als ik de voorlaatste laag kit heb aangebracht komt er geen druppel meer naar binnen. Als deze laag droog is volgt de laatste behandeling en kan ik de rubber boot, de genua, het gennaker en de potta potti weer in het vooronder zetten en kan ik me weer normaal bewegen in de kajuit.
Daarna spring ik op mijn fiets en maak een lange tocht door de omgeving. Ik krijg een kaart mee van de aardige jongedame in de kantine en zij stelt een bepaalde route voor. In het dorp over de rivier de Saka en daarna een lange rit door de bossen, weer over de rivier en terug naar Pavilosta. De bossen zijn hier erg uitgebreid. Kilometers kom je geen mens tegen.
Terug bij de kantine van de watersportvereniging bier gedronken bij de zelfde jongedame. Zij spreekt erg goed Engels, ze heeft het vooral geleerd door veel naar cartoons en Engelstalige programma’s te kijken. Ze studeert computerkunde in Riga maar heeft nu vakantie en beheert de kantine als vakantiejob.
Gerhard (Geert) komt het liggeld innen en wil dat ik voor één nacht betaal in plaats van twee. Volgens hem kan ik na Ventspils de haven Montu als tussenstop gebruiken voor de tocht naar Kuressaare. Vanaf Montu bevind ik me in Estland. Ik ben nu 6 weken onderweg.
Ondanks de gedwongen reparatiewerkzaamheden is de stemming aan boord goed.
Het weer was vandaag erg goed. Morgen is er nauwelijks wind, een goed moment om de mast te testen en te weten hoe waterdicht de Almare weer is.