Zeilen naar de Oostzee

Reisblog 8:
Dag 37; maandag 6 juli 2015: Kleipeda (Litouwen) – Liepaja (Letland):

Afscheid genomen van Kleipeda en Litouwen. En van de vreselijk vieze faciliteiten in The Old Castle Harbour.
Een bijzonderheid van Litouwen is dat het middelpunt van Europa binnen de Litouwse grenzen ligt.
Ik kan naar Ventoji. Deze plaats ligt ook in Litouwen. Of ik ga door naar Liepaja. (Letland) Omdat ik vroeg vertrek en ik Ventoji al voor twaalven passeer kies ik voor Liepaja. Afstand: bijna 50 mijl!
In de haven van Kleipeda kan ik de zeilen hijsen maar de motor blijft aan want er is te weinig wind. De wind komt trouwens uit het noorden en ik wil naar het noorden. Ik strijk de genua en motorzeil verder. Als de wind gunstig is hijs ik ook weer de genua maar moet deze ook weer snel strijken. Dat herhaalt zich vier keer. De wind komt uit het noorden, uit het noordoosten, uit het oosten en ook nog eventjes vanuit het zuiden. Daarna wordt het bijna windstil.
Na 14.00 uur komt de wind uit de voorspelde westhoek. Nu gaat het snel in de goede richting. De motor blijft aan want in de namiddag komt er nog meer wind en ik probeer dat tijdstip voor te zijn. Dat lukt niet want al spoedig wakkert de wind aan tot windkracht 6 en meer. Ik moet naar het voorschip om de genua te strijken. Dat lukt met veel moeite. Er komt zoveel water over dat ik vijf weken niet hoef te douchen.
Daarna wordt het echt bar en boos. De windmeter geeft voortdurend alarm en dat doet het instrument als de windsnelheid meer dan 30 knopen per uur aangeeft. Dat staat gelijk aan windkracht 8! Tot overmaat van ramp stopt de GPS. Ik kan niet meer zien waarheen ik moet en het zicht is vreselijk slecht geworden. Is de accuvoeding van het apparaat uitgevallen? Ook de batterijen van de GPS zijn leeg. Stom! Wat te doen?
Met veel moeite weet ik ook het grootzeil te strijken. Nu kan ik in de kajuit om de GPS van nieuwe batterijen te voorzien. Dat lukt, het apparaat geeft alle gegevens weer door en weet in welke richting ik het volgende uur moet varen. Na verloop van tijd wordt het zicht weer helder en kan ik mijn doel zien: de pieren van Liepaja. Ik vraag aan Liepaja Traffic of ik de zuidelijke ingang kan gebruiken. Het antwoord is onduidelijk maar er klinkt ook geen uitdrukkelijk nee. Volgens een Duitse almanak is deze ingang aan het verzanden.
Er komen nog bakken water over de Almare maar tegen half zes kan ik de zuidelijke ingang door en kom ik in rustiger vaarwater. Tegen zessen helpt de havenmeester met aanleggen. Ik ben in Letland! Doodmoe!
Tijdens het aankomstbiertje kom ik weer tot rust.
’s Avonds nog een kleine wandeling gemaakt door de haven. De rest zie ik morgen; ik blijf twee nachten.
Dag 38; dinsdag 7 juli 2015: Liepaja:
De jachthaven van Liepaja ligt in het centrum van de stad. Bij één van de grote bruggen die beide delen van de stad verbinden. Een drukke brug waarover ook de tram rijdt. De elektrische tram rijdt hier al vanaf 1899. Omdat de wind nog steeds vanuit het westen komt hoor ik het verkeer op de brug nauwelijks en heb ik goed geslapen.
Wikipedia: Letland, met 2.067.887 (2011) inwoners[en een oppervlakte van 64.589 km, behoort tot de minst- en dunst- bevolkte landen van de Europese Unie. De hoofdstad van Letland is Riga, de officiële taal is het Lets en de munteenheid de Euro (per 1 januari 2014, voorheen was het de Letse Lat). Het land kent een gematigd landklimaat. Tussen 1940–1941 en 1945–1991 was het land bezet en geannexeerd door de Sovjet-Unie en tussen 1941-1945 door nazi-Duitsland. De geweldloze 'Zingende Revolutie' tussen 1987 en 1991 en de 'Baltische Weg'-demonstratie op 23 augustus 1989 leidden tot de onafhankelijkheid van de Baltische landen.

’s Morgens benzine en boodschappen gehaald. Ik gebruik meer brandstof dan in andere jaren. Op het moment gemiddeld 4,5 liter per dag. ’s Middags de gehele stad doorgefietst en veel gefotografeerd.
In de namiddag verwissel ik de genua voor de fok. Ook voor morgen wordt er veel wind verwacht.
Als ik het grootzeil netjes wil opdoeken blijkt er een scheur in te zitten, een winkelhaak van 40 x 40 cm. Potverdorie! (Ik zei iets anders) Al mijn zeilrepairtape gebruikt om het provisorisch te repareren.
De havenmeester was zo vriendelijk om met mij naar een bouwmarkt te rijden om nieuwe tape te kopen. Jammer genoeg verkopen ze hier geen zeiltape. Volgens een Finse buurman is er in Kuressaare (Estland) een zeilmaker (Johan) die erg goedkoop zeilen repareert.
Morgen wil ik naar Pavilosta zeilen. Het plaatsje ligt hier 23 mijl vandaan. Ik moet vroeg vertrekken want morgen in de namiddag gaat het weer stormen. Ik zet de wekker op 5 uur en hoop om zes uur onder zeil te zijn. De Finse buurvrouw gaf me nog een briefje met havens die ik onderweg moet bezoeken.
Verder weinig te vertellen.
Dag 39; woensdag 8 juli 2015: Liepaja – Pavilosta:
De namen van deze plaatsen zijn moeilijk te onthouden. Soms moet ik op de kaart kijken om zeker te weten waar ik ben. Inderdaad: om 5 uur opgestaan (boordtijd) en iets voor zessen vertrokken. Windkracht 4 – 5. Omdat ik de motor laat meewerken kan ik al iets na elven vastmaken in het jachthaventje van Pavilosta. Dat is 12 uur plaatselijke tijd. Een vriendelijke man van de Coastguard kom even controleren uit welk land ik kom. Als ik een boterham eet peddelt er iemand langs die zegt: eet smakelijk! Spreekt u Nederlands vraag ik. Een heel klein beetje zegt hij en hij peddelt door. Na tweeën is er weer veel wind volgens Windguru. Het klopt, na drieën loeit de wind rond de Almare. Het provisorisch gerepareerde grootzeil heeft zich goed gehouden!
Ik doe het verder erg rustig aan. In de middag komt Wolfgang langs, een Duitse meneer uit Hamburg en getrouwd met een Letse. Hij vertelt erg veel over het kleine Pavilosta (1000 inwoners). Zijn zwager Gerhard is havenmeester, hij spreekt ook Duits.
In de namiddag door Pavilosta gefietst. De hoofdwegen zijn geasfalteerd en alle zijwegen onverhard.
Er staan veel houten huizen. Soms erg mooi en soms erg armoedig. Ik denk dat je hier een betere indruk van het werkelijke Letland krijgt dan in de stad.
Er liggen vissersscheepjes in de haven. De vangst en de kwaliteit van de vis is niet erg groot. Er is te weinig zuurstof in het water. In Zweden mag slechts vis uit de Noordzee of Skagerrak worden genuttigd.
Ook morgen zal het nog stormen. Ik blijf hier zeker nog een dag verwaaid liggen.
Dag 40; donderdag 9 juli 2015: Verwaai dag in Pavilosta:
Zelfs op een verwaai dag zal ik me niet vervelen. Uitgeslapen, uitgebreid ontbeten, gelezen en een fikse wandeling gemaakt door het dorp en over het strand terug naar de Almere. ’s Middags schoon schip gemaakt, gelezen, de was gedaan en in de namiddag nog een stukje in de omgeving gefietst.
Pavilosta is niet groot maar wel ruim gebouwd, er is hier plek zat voor huizen. Rondom het dorp zijn bossen; meest naaldbomen. Het kleine dorp telt zelfs twee grote parken. Er is een kruidenier en een tourist office. Ik zag een muziekschool en een art skola. In de zomer komen er veel toeristen. Met campers en ik zag veel Duitsers op de fiets. Vreemd is het dat ze hun helm ophouden als ze op een terrasje gaan zitten.
De havenmeester wil nog geen geld: “betaal morgen maar.”
Ik lig aan een drijvende steiger waaraan ongeveer 20 schepen kunnen vastmaken. Er liggen 2 motorbootjes, 4 roeiboten, een Letse zeilboot, een Litouwse zeilboot waarvan de eigenaar met de bus naar huis is gegaan en de Almare. Ik ben de enige bezoeker en heb een gehele jachthaven ter beschikking.
Door de harde wind gaat de drijvende steiger – met alle schepen - soms meer dan een meter heen en weer.
Morgen blijf ik nog een dag vanwege de harde wind. Ook vandaag was het windkracht 6 tot 7. Zaterdag is er volgens Winguru minder wind en zal ik verder zeilen naar Ventspils. Afstand ongeveer 32 mijl. Noordwesten wind! Ik hoop dat de bestemming bezeild is.
Na Ventspils ga ik naar Estland naar het grote eiland Saarema. Waarschijnlijk via Montu naar Kuressaare. Ik moet me over Montu laten informeren, is eigenlijk slechts een vissershaven? Graag zou ik naar het eilandje Ruhnu willen gaan maar dat ligt iets te ver uit mijn geplande route.